همه ی سیر خطّی را که مشغولیتِ ذهنی ِ پرپیچ و خَمی را ،

از عصر ِ بعد از ظهر ِ آخرین روزی که غروبش بوی دلتنگی می دهد ،

را به جانت تزریق می کند را مرور می کنی ؛

از تکرار ِ نوستالژی هایی که لبخند خوشرنگی را رو لبانت می نشانَد ، می گذری

و به روزهای قهر و آشتی می رسی

و بعدتر به تخته سیاه و گچ، به مشق ِ شب ، به دو دوتا .

از چهآرشنبه به این فکر می کنم که چه کسانی مرا بنده ی خود ساختند با یک حرف ،

یک رفتار، یک واکنش و من چه قدر به دنیا و آدمهایش بدهکارم ؟!

# برهـــآن ِ خلف نوشت : مومن شدم به چشمآنش با یک نگــآه !

شاید شما هم مرا بنده و بدهکار خود کرده اید، با ما ارزان حساب کنید .

* می دانم نوشت : سخت است اما یک نَفَس بخوانید *:)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: